012

- Chodzi o to, że znamy się tak krótko, a znaczysz dla mnie bardzo wiele. - mówił odwrócony do niej plecami. - Kiedy pierwszy raz cię zobaczyłem, może to dziwne, ale moje serce zaczęło mocniej bić. -

- Harry, nie chcę się w tobie zakochiwać. - powiedziała spuszczając głowę w dół.

- Przepraszam, po prostu nie panuje nad sercem. - usiadł obok niej, wziął jej prawą rękę i położył na swojej klatce piersiowej. - Czujesz ? - zapytał. - Ono bije dla ciebie. - na te słowa Jenny zaczęła jeszcze bardziej płakać.

- H-Harry ja ... - nie pozwolił jej dokończyć.

- Wiem, chcesz tylko przyjaźni ! Ale pozwól mi zrobić jedną rzecz. - mówił. - Jedną jedyną rzecz. - jego głos cichnął. - Tylko się nie ruszaj. - zaczął się do niej zbliżać. Dziewczyna jak kazał nie ruszała się, patrzyła tylko w jego oczy. On ujął jej twarz w swoje dłonie i delikatnie pocałował. Chciał żeby ta chwila trwała wiecznie, lecz wiedział, że to by było za piękne. Odsunął się od niej i bez słowa wyszedł z jej domu. 

Jenny podeszła do okna i odprowadziła wzrokiem smutnego Harry'ego co chwile kopiącego kamyki na drodze. Nie mogła dłużej tu zostać, nie po tym co się stało. Opadła na łóżko i znów zaniosła się płaczem, aż w końcu morfeusz zabrał ją do swojej krainy.

Rano Jenny obudziła się o godzinie piątej. Odbyła poranną toaletę i zeszła do kuchni zjeść śniadanie. Gdy zjadła, ubrała buty, wzięła plecak i wyszła z domu. Udała się do parku, usiadła na ławce.

- Dlaczego w życiu nie może być łatwo ? - zapytała samą siebie.

- Bo to życie, nie bajka ? - odpowiedział jej męski głos. Odwróciła sie do tyłu i zobaczyła Max'a.

- Max ? Co ty tutaj robisz ? - zapytała.

- To co ty, ale cicho. Wypisali mnie ze szpitala wczoraj jak poszliście. - powiedział. - A więc jak tam z Harry'm ? - dodał. Jenny na te słowa znów się rozpłakała.

- Max, ja tak nie mogę, on tak nie może, my nie ... - wtuliła się w przyjaciela.

- Ej młoda spokojnie, na pewno wszystko się ułoży. - uspakajał ją.

- Nie mogę tu zostać. - 

- Co chcesz przez to powiedzieć ? - zapytał przerażony.

- Że wyjeżdżam.  - odpowiedziała.

- Jak to ?! Jen, nie możesz uciekać od problemów. - 

- Ja nie chcę nikogo ranić. Rozumiesz ! Po za tym ty tego nie zrozumiesz. Musze iśc, pa - powiedziała i poszła w stronę domu. Dochodziła siódma.

Dziewczyny siedziały na przeciwko siebie.

- Mamo ? - zapytała córka.

- Tak ? - 

- Czy mogłabym pojechać na najbliższy miesiąc do cioci Rose ? - 

- Dlaczego ? -

- Byłaś kiedyś młoda tak ? Wiesz jak to jest . - 

- No dobrze, albo wiesz co ? Razem pojedziemy. To dobrze nam zrobi. - powiedziała matka i postanowiła zadzwonić do jej siostry.

Jenny weszła do swojego pokoju, wyjęła dużą walizkę i spakowała do niej najważniejsze rzeczy. Miała udać się do łazienki, kiedy usłyszała dzwonek do drzwi. Zeszła na dół , spojrzała przez mojrzesza i zobaczyła ....
____________________
Siema, wiem krótki, ale jest
twitter - @Aleksandra_1000
mój drugi blog http://sleepy-love-1d.blogspot.com/
blog mojej koleżanki http://directionerkixd.blog.onet.pl/